Jakieś Ty *

Właściwie nie muszę wiedzieć o Tobie nic więcej, niż

to, że jesteś tym jakimś Ty, który formuje mi w ustach

i - przez opar wydechu, przez opór języka, przez niż

atmosferyczny, przez kłęby spalin nad jezdnią, mgłę lustra,

pył międzyplanetarny - każe przebijać się (z ust

do ust, przez morza, z tego świata na tamten, z chodnika 

na chodnik, z murów mózgu w ten sam mur czy mózg)

drugiej osobie liczby pojedynczej czasownika,

jakiemuś "słyszysz", "nie milcz", "pamiętasz", "spójrz", "bądź",

które, prostolinijnie wysłane przez siebie, pętlą

powraca, nie drasnąwszy skóry, ścian, urwisk, słońc,

mój rozmówco, Fachowy Psychoterapeuto, 

Łaskawy Czytelniku, Wszechmogący Panie,

Nieśmiertelna Jedyna, Od Czterdziestu Dwóch

Lat Już Wytężający Nadaremnie Słuch

Sobowtórze, Tubylcze Na Brzegu, skąd jak bumerang

ze świstem nadlatuje ciągle to samo pytanie

zmienione w tę samą odpowiedź:

że w międzyczasie umieram.

* Stanisław Barańczak